Na eeuwen van isolatie opende Japan in 1854 opnieuw haar grenzen– en de westerse kunst- en architectuurwereld raakte er meteen van in de ban. Kunsthandelaar Samuel Bing richtte in 1888 het tijdschrift Le Japon Artistique op, en omschreef de Japanse kunst als een Art Nouveau.
Onder invloed van de oosterse kijk op de natuur ontwikkelden zich twee architectuuropvattingen binnen de ontluikende Belgische art nouveau. Enerzijds waren er de aanhangers van een totaalkunst die een alles omvattende architectuur ontwierp naar het voorbeeld van wat de natuur voor de mens betekent. Zo vormen de organische interieurs van Victor Horta een universum waarin we worden ondergedompeld. Anderzijds waren er architecten zoals Hankar die erkenden dat de mens slechts een van de vele elementen van deze natuur is. Deze nederigheid en bescheidenheid zetten hen ertoe aan om al het overtollige uit hun architectuur te weren.
Tijdens een wandeling door de Louizawijk langs huizen van beide architecten, gaan we op zoek naar de Japanse invloed op de art nouveau.
In samenwerking met Korei Guided Tours